«Ο δρόμος προς το Άουσβιτς χτίστηκε από το μίσος, αλλά στρώθηκε από την αδιαφορία».

Ian Kershaw

Ο Βαρδάρης φύσηξε λερός από τη μέρα που η γερμανική μπότα πάτησε στη Θεσσαλονίκη, στις 9 Απριλίου του 1941. Μεγαλύτερο θύμα του κατακτητή, οι 50.000 ψυχές των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι καταδιώχτηκαν μέχρι την οριστική τους εξόντωση την άνοιξη του 1943. Πρωταγωνιστές του βιβλίου, ένα νεαρό ζευγάρι Εβραίων, η Αλέγρα και ο Αλμπέρτο, οι οποίοι θα νιώσουν στο πετσί τους κάθε καρφί που έμπηγαν οι Γερμανοί –σε συνεργασία με ντόπιους δωσίλογους– στο φέρετρο που ετοίμαζαν για την εβραϊκή κοινότητα.

Από τη συνοικία Ουζιέλ μέχρι το Ρεζί Βαρδάρ, από τα Κάστρα μέχρι την Παραλία και τη Συνοικία των Εξοχών με τα αρχοντικά, ο συγγραφέας μας δίνει το άρωμα, τη γεύση αλλά και τη σκοτεινή ομίχλη της Κατοχής που τύλιξε ολάκερη τη Θεσσαλονίκη.

Η μυθοπλασία παράλληλα εκτυλίσσεται και στη Σαμοθρακική περαία, στη Μάκρη, στην Αλεξανδρούπολη και στον Γκιαούρ Αντά, το σημερινό Δέλτα του Έβρου. Ντόπιοι ψαράδες, ο Λευτέρης, ο Δημήτρης και ο καπταν-Μουράτ διαβιούν την εκεί Βουλγαρική Κατοχή και το πογκρόμ εναντίον της τοπικής εβραϊκής κοινότητας.

Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μυθιστόρημα για τον πόλεμο, την αγάπη, το μίσος, την ελπίδα, που διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, αποκαλύπτοντας τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πτυχές της.